 |
| Waylan's Hamburgers, Miami OK |
Miami is een typisch Amerikaanse stadje. In de jaren '20 en '30 was het heel druk bevolkt, vnl. vanwege de olie die werd geproduceerd en de spoorweg die veel werk en volk aantrok. In de euforie van die tijd werd het Coleman Theatre opgericht. Een prachtig theater dat met behulp van een heleboel vrijwilligers en sponsors werd gerestaureerd. Zelfs het tapijt is speciaal gemaakt met de letters "CT". In die tijd werden er ook orgels geïnstalleerd in theaters en ook die hebben ze volledig hersteld. Het orgel wordt nu nog gebruikt als het theater stille en zwart-wit films vertoond. Ook het lichtpaneel,voor het eerst in gebruik genomen in 1929 is volledig gerestaureerd en werkt prachtig. Het theater wordt nu gebruikt voor lokaal theater en muziekoptredens.
Waylan's Ku-Ku - Burgers
Waylan's is de laatste overlevende in de oude Ku-Ku keten van hamburgerzaken. De eigenaar en chefkok heeft het maken van hamburgers verheven tot kunst; ze zijn verkozen tot één van de beste in het land, en hij zweert dat vaste klanten kunnen vertellen wanneer hij of een assistent de hamburger heeft gemaakt! Waylan's serveert verder heerlijke gegrilde groene tomaten en verse kersenlimonade, maar belangrijker nog dan het eten is het gezellige '50 gevoel!
Verslag:
Vroeg op en vrij snel daarna weggegaan, géén koffie of thee op de kamer! Bij een tankstation koffie gehaald en de auto ook gevuld (nee…..niet met koffie!) en daarna op pad. Vandaag rijden we de Route 66 tot Miami OK. We komen eerst in Catoose en hier is de beroemde Blue Whale te zien. Vroeger was dit een zeer druk bezochte plek waar hele families naar toe gingen. De kinderen konden hier lekker zwemmen. Nu mag er niet meer gezwommen worden, je mag er wel vissen vanaf de Bleu Whale maar alles wat je vangt, moet je terug zetten. Wel leuk om dit Route 66 icon nu eens echt te zien. Je komt overal plaatjes tegen en ook op internet maar toch leuk als hem dan live ziet!
Aan de overkant is de Arrowood Trading Post. Het is nu geen trading post meer maar een car repair shop. Jammer dat veel van de indianen afbeeldingen op het gebouw in verval raken. In Claremore hebben we lekker in een paar antique malls lopen rond snuffelen. License plates van Tennessee en Mississippi gevonden, nog twee te gaan. Het begon hier een klein beetje te regenen maar na een paar tellen was het weer over. Nog regelmatig voor foto’s gestopt maar de eerste echte stop was bij Foyil, hier is het Totem Pole Park. Leuke attractie maar er waren twee jongens en verder niemand! Lekker op ons gemak foto’s lopen maken, vooral de aller grootste totem pole was erg mooi, hele mooie afbeeldingen op en goed onderhouden zo te zien.
In Chelsea zagen we ineens een heel oud en vervallen restaurant. Toen we foto’s aan het maken waren, kwamen er twee mannen naar Willem toe en vroegen waarom hij hier foto’s van maakten. Ze snapten niet waarom iemand hier foto’s van wilde maken! Hij vertelde dat we de Route 66 aan het rijden waren en dat dit er bij hoorde. Hij ging iets halen en dat waren metalen platen van de Route 66, we hebben er twee van hem gekocht. De andere man had ook hele verhalen en op een gegeven moment vroeg hij of we mee gingen naar zijn shop, hij wilde laten zien wat hij altijd gedaan had. Het bleek een hele bekende Wood Carver geweest te zijn. Zijn naam is Calvin Berry en op zijn 8e is hij al begonnen met hout snijden. Hij is nu 82 jaar en kan al enkele jaren niets meer doen omdat hij door zijn reuma er de kracht niet meer had. Hij heeft in zijn leven veel shows in heel de USA meegemaakt en ook les gegeven. We kregen een foto van hem toen hij nog jong was, echt heel gaaf. Dit was weer een geweldige ontmoeting!
In Vinita zagen we weer allemaal Antique Malls en toch weer één binnengegaan en ja hoor, nummerplaten van Arkansas en Louisiana gevonden. We hebben dus onze vier nieuwe staten! In Afton was het ook weer geweldig, bij het Afton Station naar binnen en wat we hier zagen!! Er stonden in twee grote loodsen erachter de meest schitterende auto’s, veel Packard’s maar ook wat andere antieke auto’s. En mooi allemaal, echt AWESOME! Ook een erg aardige man hier die dit “the best kept secret along Route 66” noemde en dat klopt wel! Zeker niet overslaan als je ooit de Route 66 gaat rijden.
Net in Miami aangekomen, zagen we ineens allemaal oude auto’s staan en toen we door een hek foto’s stonden te maken, riep een man: “come on in, the gate is open”. Ook weer zo’n leuke man die gelijk hele verhalen had over de auto’s en hoe hij er aan gekomen was. We moesten maar foto’s maken zoveel als we wilden, hij was aan het opruimen dus we kregen alle tijd van hem. Het waren echt oude auto’s waaraan van alles ontbrak maar wel schitterende plaatjes geschoten. En daarna maar eens een motel gaan zoeken! We hebben een kamer genomen in een Americas Best Value Inn, hele ruime en mooie kamer met enorm hoge bedden. Onze voeten raakten de grond geen eens meer en zo klein zijn we nu ook weer niet! Maar wel heel lekkere bedden…..
We wilden in het restaurant naast het hotel eten maar toen we daar naar binnen gingen, kregen we te horen dat ze al gesloten waren. We hebben via de tomtom een ander restaurant gevonden en dat bleek achteraf maar goed te zijn ook. Het was Montana Mike’s Steakhouse, zag er veel leuker uit en we hebben er werkelijk heerlijk gegeten. Was een heerlijke dag vandaag!!
Aan de overkant is de Arrowood Trading Post. Het is nu geen trading post meer maar een car repair shop. Jammer dat veel van de indianen afbeeldingen op het gebouw in verval raken. In Claremore hebben we lekker in een paar antique malls lopen rond snuffelen. License plates van Tennessee en Mississippi gevonden, nog twee te gaan. Het begon hier een klein beetje te regenen maar na een paar tellen was het weer over. Nog regelmatig voor foto’s gestopt maar de eerste echte stop was bij Foyil, hier is het Totem Pole Park. Leuke attractie maar er waren twee jongens en verder niemand! Lekker op ons gemak foto’s lopen maken, vooral de aller grootste totem pole was erg mooi, hele mooie afbeeldingen op en goed onderhouden zo te zien.
In Chelsea zagen we ineens een heel oud en vervallen restaurant. Toen we foto’s aan het maken waren, kwamen er twee mannen naar Willem toe en vroegen waarom hij hier foto’s van maakten. Ze snapten niet waarom iemand hier foto’s van wilde maken! Hij vertelde dat we de Route 66 aan het rijden waren en dat dit er bij hoorde. Hij ging iets halen en dat waren metalen platen van de Route 66, we hebben er twee van hem gekocht. De andere man had ook hele verhalen en op een gegeven moment vroeg hij of we mee gingen naar zijn shop, hij wilde laten zien wat hij altijd gedaan had. Het bleek een hele bekende Wood Carver geweest te zijn. Zijn naam is Calvin Berry en op zijn 8e is hij al begonnen met hout snijden. Hij is nu 82 jaar en kan al enkele jaren niets meer doen omdat hij door zijn reuma er de kracht niet meer had. Hij heeft in zijn leven veel shows in heel de USA meegemaakt en ook les gegeven. We kregen een foto van hem toen hij nog jong was, echt heel gaaf. Dit was weer een geweldige ontmoeting!
In Vinita zagen we weer allemaal Antique Malls en toch weer één binnengegaan en ja hoor, nummerplaten van Arkansas en Louisiana gevonden. We hebben dus onze vier nieuwe staten! In Afton was het ook weer geweldig, bij het Afton Station naar binnen en wat we hier zagen!! Er stonden in twee grote loodsen erachter de meest schitterende auto’s, veel Packard’s maar ook wat andere antieke auto’s. En mooi allemaal, echt AWESOME! Ook een erg aardige man hier die dit “the best kept secret along Route 66” noemde en dat klopt wel! Zeker niet overslaan als je ooit de Route 66 gaat rijden.
Net in Miami aangekomen, zagen we ineens allemaal oude auto’s staan en toen we door een hek foto’s stonden te maken, riep een man: “come on in, the gate is open”. Ook weer zo’n leuke man die gelijk hele verhalen had over de auto’s en hoe hij er aan gekomen was. We moesten maar foto’s maken zoveel als we wilden, hij was aan het opruimen dus we kregen alle tijd van hem. Het waren echt oude auto’s waaraan van alles ontbrak maar wel schitterende plaatjes geschoten. En daarna maar eens een motel gaan zoeken! We hebben een kamer genomen in een Americas Best Value Inn, hele ruime en mooie kamer met enorm hoge bedden. Onze voeten raakten de grond geen eens meer en zo klein zijn we nu ook weer niet! Maar wel heel lekkere bedden…..
We wilden in het restaurant naast het hotel eten maar toen we daar naar binnen gingen, kregen we te horen dat ze al gesloten waren. We hebben via de tomtom een ander restaurant gevonden en dat bleek achteraf maar goed te zijn ook. Het was Montana Mike’s Steakhouse, zag er veel leuker uit en we hebben er werkelijk heerlijk gegeten. Was een heerlijke dag vandaag!!
Mooie foto's van deze dag!
BeantwoordenVerwijderenMarc